 |
|
Ο Μπολσεβίκος Τεύχος 4 |
Απρίλιος 2018 |
|
|
Σοσιαλισμός και Θρησκεία
Παρακάτω δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από το έργο του Β.Ι. Λένιν «Σοσιαλισμός και Θρησκεία». Το θρησκευτικό αίσθημα εξυπηρετεί στην περεταίρω καπιταλιστική εκμετάλλευση με τον εκτροχιασμό της πάλης της εργατικής τάξης από τη βελτίωση των υλικών συνθηκών της. Για να κερδίσουν τις μάζες στην πάλη για τον σοσιαλισμό, δηλαδή μίας αταξικής κοινωνίας μέσα στην οποία η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο έχει εξαλειφθεί, οι σοσιαλιστές πρέπει να αγωνίζονται αδιάκοπα ενάντια στη θρησκεία και στις άλλες μορφές φιλοσοφικού ιδεαλισμού που επιδιώκουν το υπερφυσικό. Υποστηρίζοντας το δημοκρατικό δικαίωμα του διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους, ο Λένιν επιμένει ότι οι σοσιαλιστές θεωρούν τη θρησκεία ως ατομική υπόθεση όσον αφορά το κράτος, αλλά όχι όσον αφορά το επαναστατικό εργατικό κόμμα, το οποίο πρέπει να διεξάγει την πάλη ενάντια στις θρησκευτικές ιδέες και τη θρησκευτική κατήχηση των μαζών.
«Η θρησκεία πρέπει να ανακηρυχθεί ατομική υπόθεση· με τα λόγια αυτά καθιερώθηκε να εκφράζεται συνήθως η στάση των σοσιαλιστών απέναντι στη θρησκεία. Μα η σημασία αυτών των λέξεων πρέπει να καθοριστεί με ακρίβεια, για να μην μπορούν να προκαλούν κανενός είδους παρανοήσεις. Η θρησκεία πρέπει να είναι ατομική υπόθεση για το κράτος, αυτό ζητάμε εμείς, σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορούμε να θεωρούμε τη θρησκεία ατομική υπόθεση για το Κόμμα μας. Το κράτος δεν πρέπει νάχει καμιά δουλειά με τη θρησκεία, οι θρησκευτικοί σύλλογοι δεν πρέπει να συνδέονται με την κρατική εξουσία. Ο καθένας πρέπει να είναι ολότελα ελεύθερος να πρεσβεύει όποια θρησκεία θέλει ή να μην παραδέχεται καμιά θρησκεία, δηλ. να είναι άθεος, όπως και είναι συνήθως κάθε σοσιαλιστής. Δεν επιτρέπονται σε καμιά περίπτωση κανενός είδους διακρίσεις δικαιωμάτων ανάμεσα στους πολίτες εξαιτίας των θρησκευτικών τους πεποιθήσεων. Πρέπει να καταργηθεί απόλυτα ακόμα και κάθε υπόμνηση στα επίσημα έγγραφα σχετικά με το άλφα ή βήτα θρήσκευμα των πολιτών. Δεν πρέπει να δίνεται καμιά επιχορήγηση στην επίσημη εκκλησία του κράτους, καμιά επιχορήγηση από τα χρήματα του δημοσίου στις εκκλησιαστικές και θρησκευτικές ενώσεις, που πρέπει να γίνουν ενώσεις πολιτών-ομοϊδεατών ολότελα ελεύθερες, ανεξάρτητες από την κρατική εξουσία. Μόνο με την ολοκληρωτική εφαρμογή αυτών των διεκδικήσεων μπορεί να μπει τέρμα στο επαίσχυντο και καταραμένο εκείνο παρελθόν, τότε που η εκκλησία βρισκόταν σε δουλοπαροικιακή εξάρτηση από το κράτος, ενώ οι ρώσοι πολίτες βρίσκονταν σε δουλοπαροικιακή εξάρτηση από την επίσημη εκκλησία, τότε που υπήρχαν και εφαρμόζονταν μεσαιωνικοί ιεροεξεταστικοί νόμοι (που διατηρούνται μέχρι σήμερα στους ποινικούς κώδικες και κανόνες), νόμοι που πρόβλεπαν διωγμούς για την πίστη ή για την απιστία, που ασκούσαν βία στη συνείδηση του ανθρώπου, που συνέδεαν τις δημόσιες θεσούλες και τα δημόσια έσοδα με τη διάδοση κάθε λογής πνευματικού οπίου που διοχετεύει η εκκλησία του κράτους. Ολοκληρωτικός χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος – αυτή τη διεκδίκηση προβάλλει το σοσιαλιστικό προλεταριάτο στο σημερινό κράτος και στη σημερινή εκκλησία».
– Β. Ι. Λένιν, «Σοσιαλισμός και Θρησκεία» (3 Δεκεμβρίου 1905)
|
|
|
|
|
