Για την Επανασφυρηλάτηση της Τετάρτης Διεθνούς

Σκοπός της ΔΚΕ είναι η επανασφυρηλάτηση 4ης ٤ης Διεθνούς, ως το απαραίτητο εργαλείο για να ηγηθεί του προλεταριάτου στην ανατροπή της ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων παγκοσμίως και για την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας. Η εσωτερική κομματική πάλη στην υπεράσπιση του Λενινιστικού προγράμματος αποτελεί θεμελιώδες τμήμα της οικοδόμησης ενός κόμματος, το οποίο είναι προλεταριακό, επαναστατικό και διεθνιστικό. Μόνο ένα τέτοιο κόμμα μπορεί να αντισταθμίσει τις πιέσεις της εθνικής στενότητας και του σοσιαλσοβινισμού που παράγεται από την αστική τάξη και τους πράκτορές της στο εργατικό κίνημα.

Η 4η Διεθνής δημιουργήθηκε από τον Τρότσκι το 1938, κατά του σοσιαλδημοκρατικού ρεφορμισμού της II Διεθνούς και της Σταλινοποιημένης Κομιντέρν. Μετά τον II Π.Π., η 4η Διεθνής καταστράφηκε όταν ο τότε ηγέτης της Μιχάλης Ράπτης (Πάμπλο), ως αντίδραση στις μεταπολεμικές κοινωνικές ανατροπές και την επέκταση του Σταλινισμού, αποκήρυξε την αναγκαιότητα της οικοδόμησης Τροτσκιστικών κομμάτων διαλύοντάς τα μέσα στα Σταλινικά κόμματα όπως και σε σοσιαλδημοκρατικές ή μικροαστικές εθνικιστικές οργανώσεις. Το 1960 οι Αμερικανοί Τροτσκιστές του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (SWP) εναγκάλιασαν την ίδια ρεβιζιονιστική μεθοδολογία. Οι πρόγονοί μας στην Επαναστατική Τάση (Revolutionary Tendency) πάλεψαν μέσα στο SWP κατά αυτού του ρεβιζιονισμού. Συνεχίζουμε την πάλη για την οικοδόμηση του παγκόσμιου κόμματος της σοσιαλιστικής επανάστασης. Παρακάτω παραθέτουμε αποσπάσματα από ένα άρθρο το οποίο είχε δημοσιευθεί στο πρώτο τεύχος στη Νέα Διεθνή (New International) το θεωρητικό όργανο των Αμερικανών Τροτσκιστών τη δεκαετία του 1930, αναμένοντας την ίδρυση της 4ης Διεθνούς.

Ολόκληρη η ιστορία του σύγχρονου προλεταριακού κινήματος έχει εξυπηρετήσει απλώς στο να τονίσει την ύψιστη σημασία και την αναγκαιότητα αυτού του πιο τελειοποιημένου απ’ όλα τα όργανά του: το πολιτικό κόμμα. Ειδικά στην εποχή μας έχει γίνει το βασικό εργαλείο για τη λύση όλων των προβλημάτων. Ο ταξικός πόλεμος διεξάγεται από ταξικούς στρατούς. Η εργατική τάξη στο σύνολό της – για να μην πούμε τίποτα για τους απαραίτητους συμμάχους της σε άλλα τμήματα του πληθυσμού – δεν χαρακτηρίζεται από σταθερή ομοιογένεια, είναι στρωματοποιημένη σε διαφορετικά επίπεδα συνείδησης, χωρίζεται από αντικρουόμενες ιδεολογίες, από διασπαστικά συμφέροντα κάστας, θρησκείας, εθνικότητας, φύλου, ηλικίας. Αναδυόμενη από τις γραμμές της – αλλά υπερβαίνοντας αυτές τις διαφορές και, συνεπώς, ικανή να τις ξεπεράσει – είναι η πρωτοπορία της, το επαναστατικό πολιτικό κόμμα. Το κόμμα ενσαρκώνει τις συσσωρευμένες εμπειρίες του προλεταριάτου αποσταγμένες στην επαναστατική του θεωρία. Είναι το θησαυροφυλάκιο της συνείδησης της τάξης. Αγκαλιάζει τους πιο πρωτοπόρους, τους πιο μαχητικούς, τους πιο αφοσιωμένους, τους ενώνει ακλόνητα στη βάση δοκιμασμένων αρχών και τους συνενώνει μαζί σε άκαμπτη πειθαρχία....

Η ημέρα των εθνικών επαναστατικών κομμάτων τελείωσε εδώ και πολύ καιρό, όπως και η ημέρα των εθνικών κομματικών προγραμμάτων. Στην περίοδο που η παγκόσμια πολιτική και η παγκόσμια οικονομία υπάρχουν ως ξεχωριστές οντότητες, μπορεί να υπάρχει μόνο ένα επαναστατικό κόμμα – το Διεθνές, με τμήματα σε κάθε χώρα....

Η Τέταρτη Διεθνής; Αυτή δεν είναι μία φράση χωρίς νόημα. Είναι ένα πρόγραμμα πάλης! Σημαίνει πάλη μέχρι θανάτου ενάντια στον Φασισμό, τον ιμπεριαλισμό, τον πόλεμο. Σημαίνει την αδιάλλακτη πάλη κατά του προδοτικού κοινωνικού ρεφορμισμού, του γραφειοκρατικού Σταλινισμού, του δειλού συμβιβαστικού κεντρισμού όλων των ειδών. Σημαίνει την χωρίς όρους πάλη για την υπεράσπιση της Σοβιετικής Ένωσης, την οποία οι σοσιαλδημοκράτες και οι Σταλινικοί εγκατέλειψαν στη μοίρα της στη Γερμανία, όταν επέτρεψαν στον Χίτλερ τον άσπονδο εχθρό της Σοβιετικής Ένωσης να έρθει στην εξουσία χωρίς μάχη. Σημαίνει τον μαχητικό αγώνα για τον επαναστατικό Μαρξισμό, για την τελική νίκη της εργατικής τάξης.

Για την Τέταρτη Διεθνή! Για τον επαναστατικό Μαρξισμό!

— «Για την Τέταρτη Διεθνή!» New International (Ιούλιος 1934)