Διόρθωση:
Για το Μπαγκλαντές και τον Ινδο-Πακιστανικό Πόλεμο του 1971

Το Έβδομο Διεθνές Συνέδριο της ΔΚΕ ενέκρινε το παρακάτω ψήφισμα.

Η θέση για το Μπαγκλαντές στο άρθρο που τυπώθηκε στο Workers Vanguard τεύχος 4, Ιανουάριος 1972 («New Masters for Bangla Desh», «Νέοι Αφέντες για το Μπαγκλαντές») και που επαναλήφθηκε σε μία σειρά άρθρων το 1975 ήταν λανθασμένη. Καλούσε σε επαναστατικό ντεφετισμό για τον Ινδο-Πακιστανικό πόλεμο του 1971, υποστηρίζοντας λανθασμένα ότι η πάλη για την ανεξαρτησία του Μπαγκλαντές έγινε υποδεέστερη τη στιγμή που ο ινδικός στρατός εισέβαλε στην Ανατολική Βεγγάλη. Με αυτή τη θέση αποτύχαμε να υποστηρίξουμε τον δίκαιο αγώνα των μαζών της Ανατολικής Βεγγάλης για εθνική απελευθέρωση και ουσιαστικά αγνοήσαμε τη γενοκτονία του λαού της Ανατολικής Βεγγάλης από τον πακιστανικό στρατό.

Άρρηκτα συνδεδεμένα με τη λανθασμένη αυτή θέση, αυτά τα άρθρα ήταν εμποτισμένα με περιφρόνηση για τους αγώνες ενάντια στην εθνική καταπίεση. Χλευάζαμε, «Το ρεφορμιστικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα [Αμερικής], θεωρεί τα πάντα, από τη γενική απεργία στο Κεμπέκ πέρσι μέχρι μία συνάντηση μαύρων Δημοκρατών ως παραδείγματα “επαναστατικού εθνικισμού”…» («Bangla Desh: The Fruits of Betrayal», «Μπαγκλαντές: Οι Καρποί της Προδοσίας», Workers Vanguard τεύχος 16, Φεβρουάριος 1973). Θα μπορούσαμε να γελοιοποιήσουμε τους αντιπάλους μας επειδή ακολουθούσαν τον μικροαστικό εθνικισμό αλλά δεν ήμασταν υπέρμαχοι των αγώνων των καταπιεζόμενων εθνών. Στο ίδιο άρθρο, αναφερθήκαμε στη φτώχεια και την καταπίεση του Μπαγκλαντές, μίας ημιαποικιακής χώρας, για να δικαιολογήσουμε την άρνηση της πραγματικότητας, δηλαδή ότι το επίτευγμα της ανεξαρτησίας αντιπροσώπευε μία νίκη για τους Μπαγκλαντεσιανούς. Γράψαμε: «Αυτή είναι η πραγματικότητα της “ανεξαρτησίας” του Μπαγκλαντές. Αυτό είναι το νόημα της “κριτικής” υποστήριξης στον ινδικό στρατό για την “απελευθέρωση” της Ανατολικής Βεγγάλης».

Έπρεπε να έχουμε δώσει στρατιωτική (αλλά όχι πολιτική) υποστήριξη στην επέμβαση του ινδικού στρατού. Στην πραγματικότητα, ο ινδικός στρατός έδρασε υπέρ της ανεξαρτησίας του Μπαγκλαντές. Ακόμα και αφού έγινε εντελώς ξεκάθαρο πως η πρόγνωσή μας ότι η Ινδία θα αντικαταστήσει το Πακιστάν ως πολιτικός και στρατιωτικός αφέντης της Ανατολικής Βεγγάλης ήταν λανθασμένη, υπεροπτικά επαναλάβαμε και υπερασπίσαμε τη θέση μας. Σε κάποιες περιπτώσεις το δικαιολογήσαμε ισχυριζόμενοι ότι η Ινδία (και το Πακιστάν) ήταν ιμπεριαλιστικές χώρες. Επιπρόσθετα, η θέση μας αντανακλούσε άγνοια της πραγματικότητας της ινδικής υποηπείρου, συμπεριλαμβανομένου ιδιαίτερα του θρησκευτικού διαχωρισμού που έχει προκληθεί με αίμα από τη Διαίρεση. Η αντίληψη ότι το ινδικό ινδουιστικό κράτος θα επιδίωκε να απορροφήσει τον μεγάλο και συντριπτικά μουσουλμανικό πληθυσμό στην Ανατολική Βεγγάλη ήταν εντελώς απατηλή.