Πλήρη Πολιτικά Δικαιώματα για Όλους τους Μετανάστες!

Να Κλείσουν τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης! Όχι Απελάσεις!

ΣΥΡΙΖΑ: Συνοριοφύλακας της «Ευρώπης Φρούριο»

27 Μαρτίου – Η ζοφερή κατάσταση χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στη χώρα χειροτέρεψε σημαντικά κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Καθώς οι θερμοκρασίες έπεσαν κατακόρυφα έως και μείον 14 βαθμούς τον Ιανουάριο, εικόνες απελπισμένων, τραυματισμένων ανθρώπων οι οποίοι βρήκαν καταφύγιο σε τίποτα άλλο παρά σε λεπτές σκηνές καλυμμένες από χιόνι, αναμεταδόθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Αναπόφευκτα υπήρξαν θάνατοι. Μόνο σε μία εβδομάδα τον Ιανουάριο, τρεις άνθρωποι πέθαναν στο συνωστισμένο στρατόπεδο της Μόριας στο νησί της Λέσβου. Δύο από αυτούς που χάθηκαν – ένας Αιγύπτιος 22 χρονών και ένας Σύριος 45 χρονών αναφέρθηκε ότι πέθαναν από δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις ή από εισπνοή άλλων αερίων. Δύο μήνες νωρίτερα, μία Ιρακινή γυναίκα 66 χρονών και ο εξάχρονος εγγονός της σκοτώθηκαν στο ίδιο στρατόπεδο από έκρηξη φιάλης υγραερίου. Η ευθύνη γι’ αυτούς τους θανάτους βρίσκεται ξεκάθαρα στα χέρια της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, καθώς και στους ιμπεριαλιστές ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Ενώ ο Τσίπρας υποκριτικά μιλάει για «αλληλεγγύη» και «δημοκρατία», η κυβέρνησή του έχει φυλακίσει περισσότερους από 15.000 μετανάστες στα νησιά, σε άθλια στρατόπεδα τα οποία συντονίζει ο στρατός και φρουρούνται από την αστυνομία, κατ’ εντολή της Μέρκελ, του Ολάντ, της Μέι & ΣΙΑ. Είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ που τον Ιούλιο του 2015 ανέτρεψε το μαζικό «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα για ακόμα περισσότερη λιτότητα από την ΕΕ και που σήμερα ματώνει περαιτέρω τους εργαζόμενους για να πληρώσουν τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς τραπεζίτες.

Η προσφυγική κρίση που έχει ταρακουνήσει την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια είναι ένα άμεσο αποτέλεσμα πολέμων και κατοχής που διεξάγονται από τους Αμερικανούς και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές στο Αφγανιστάν, στην Εγγύς Ανατολή και στην Αφρική. Η πλειοψηφία αυτών που τώρα κρατούνται στα ελληνικά στρατόπεδα συγκέντρωσης έχουν φύγει από τις ζώνες πολέμου του Ιράκ, του Αφγανιστάν και της Συρίας. Χιλιάδες ακόμα μετανάστες έχουν πεθάνει στην προσπάθειά τους να φτάσουν στις πύλες της «Ευρώπης Φρούριο», έχοντας τραπεί σε φυγή από τους πολέμους ή από την απελπιστική φτώχεια που είναι η πραγματικότητα των περισσοτέρων στον νεοαποικιακό κόσμο. Δολοφονήθηκαν από τις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις που στρατιωτικά κατέστρεψαν τις χώρες τους, λεηλάτησαν τις οικονομίες τους, τους έκλεψαν τα προς το ζην και ασυγκίνητα τους άφησαν να πεθάνουν. Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, οι ΗΠΑ, η Γαλλία και η Βρετανία συγκεκριμένα, έχουν ανακατευθεί σε πολέμους και/ή κατοχές από το Αφγανιστάν και το Ιράκ έως τη Συρία και τη Λιβύη.

Ένας βασικός παράγοντας που έχει ενισχύσει τη δυνατότητα των ιμπεριαλιστών να αφηνιάσουν ακόμα πιο ελεύθερα σε ολόκληρο τον κόσμο ήταν η κατάρρευση του σοβιετικού εκφυλισμένου εργατικού κράτους το 1991-92. Η καπιταλιστική αντεπανάσταση στη Σοβιετική Ένωση ήταν καταστροφή για τους εργαζόμενους σε ολόκληρο τον πλανήτη. Για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ειδικά τους κυρίαρχους Αμερικανούς, σήμαινε ότι δεν ένιωθαν πια περιορισμένοι από την απειλή της σοβιετικής στρατιωτικής δύναμης και επομένως αποθρασύνθηκαν στο να διεξάγουν περισσότερους ληστρικούς πολέμους ενάντια στις ημιαποικιακές χώρες. Η Διεθνής Κομμουνιστική Ένωση (Τεταρτοδιεθνιστική), της οποίας η Τροτσκιστική Ομάδα της Ελλάδας (ΤΟΕ) είναι το ελληνικό τμήμα, πάλεψε ως το τέλος για να υπερασπιστεί τη Σοβιετική Ένωση ενάντια στον ιμπεριαλισμό και την εσωτερική αντεπανάσταση. Την ίδια στιγμή, παλέψαμε για προλεταριακή πολιτική επανάσταση για να διώξουμε τη Σταλινική γραφειοκρατία της οποίας η εγκληματική πολιτική συμφιλίωσης με τον ιμπεριαλισμό υπονόμευσε μοιραία το εργατικό κράτος (βλέπε το άρθρο σελίδα 24).

ΣΥΡΙΖΑ: Λακές της ΕΕ

Η καπιταλιστική κυβέρνηση του Τσίπρα έχει υπάρξει ο πρόθυμος συνεργάτης των ιμπεριαλιστών στα εγκλήματά τους. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2016, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα τόνισε ότι «Παρά τις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες, η Ελλάδα είναι ένας από τους πέντε συμμάχους-μέλη του ΝΑΤΟ που δαπανά το 2% του ΑΕΠ της στην άμυνα» και είπε «Ευχαριστούμε τους Έλληνες συμμάχους μας για τη στενή συνεργασία στη Σούδα» (Αποκλειστική συνέντευξη Oμπάμα στην «Κ»: «Ο ελληνικός λαός χρειάζεται ελπίδα», Καθημερινή, 13 Νοεμβρίου 2016). Πραγματικά, η βάση της Σούδας στην Κρήτη έχει εγκαταστάσεις στρατηγικής σημασίας για τους ιμπεριαλιστές, η οποία βρίσκεται στη διάθεση του ΝΑΤΟ για επιθέσεις σε στόχους στη Συρία καθώς και για την αστυνόμευση του Αιγαίου ενάντια σε σκάφη με μετανάστες. Λέμε: Όλες οι Ιμπεριαλιστικές Στρατιωτικές Δυνάμεις Έξω από την Εγγύς Ανατολή και την Αφρική! Να κλείσει η Βάση της Σούδας και Όλες οι Άλλες Νατοϊκές Βάσεις στην Ελλάδα Τώρα!

Για να αντιμετωπίσει τη μαζική εισροή των προσφύγων στην Ευρώπη – οι οποίοι, ωστόσο, αποτελούν μόνο ένα μικρό ποσοστό των 60 εκατομμυρίων προσφύγων ανά τον κόσμο – η ΕΕ έχει επεκτείνει τα κατασταλτικά μέτρα για να μπλοκάρει την είσοδο και να επισπεύσει τις απελάσεις. Το 2015 τα μέλη κράτη της ΕΕ συμπεριλαμβανομένων της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας έστειλαν πολεμικά πλοία στις ακτές της Λιβύης και αλλού, για να αποτρέψουν φαινομενικά τους «λαθρέμπορους ανθρώπων». Ο πραγματικός σκοπός ήταν να εμποδίσουν τους πρόσφυγες να φτάσουν τις ακτές της ΕΕ. Με τις πόρτες κλειστές στις μεσογειακές διαδρομές, οι πρόσφυγες που έφυγαν από τη Συρία και από άλλες εμπόλεμες χώρες δεν είχαν άλλη επιλογή από το να κάνουν το ταξίδι μέσω των Βαλκανίων. Τον Μάρτιο του 2016, αρκετά βαλκανικά κράτη έκλεισαν τα σύνορά τους στους πρόσφυγες κόβοντας τη διαδρομή από την Ελλάδα προς τη βόρεια Ευρώπη. Μία εβδομάδα αργότερα η ΕΕ ανακοίνωσε τη συμφωνία με την Τουρκία, με την οποία οι μετανάστες στην Ελλάδα θα απελαύνονται στην Τουρκία σε μία ανταλλαγή ένας προς έναν με τους Σύριους αιτούντες ασύλου που επί του παρόντος βρίσκονται στα στρατόπεδα στην Τουρκία.

Η συμφωνία μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας είναι μια κραυγαλέα δωροδοκία από την Μέρκελ για να ξεφορτωθεί τους πρόσφυγες από την ευθύνη της. Υποσχέθηκαν στην Τουρκία βοήθεια ύψους έξι δισεκατομμυρίων ευρώ, απελευθέρωση της βίζας για Τούρκους πολίτες που επισκέπτονται την ΕΕ και επανεκκίνηση της αίτησης μέλους της Τουρκίας προς την ΕΕ που έχει παγώσει. Από τότε, το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία τον Ιούλιο του 2016 και το αντιπραξικόπημα του Ερντογάν (βλέπε άρθρο σελίδα 12) έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο τη συμφωνία μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας, με την Ελλάδα να αρνείται να αναγνωρίσει την Τουρκία σαν μία «ασφαλή χώρα» προέλευσης. Εν τω μεταξύ, το Βερολίνο έχει ανακοινώσει σχέδια για να ξεκινήσει την επιστροφή των αιτούντων για άσυλο πίσω στην Ελλάδα υπό τον Κανονισμό του Δουβλίνου της ΕΕ. Το γερμανικό εργατικό κίνημα πρέπει να αντιταχθεί σε τέτοιες μετακινήσεις.

Μετά από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εφτά χρόνια πριν ενάντια στην Ελλάδα για «απάνθρωπη και ευτελιστική μεταχείριση» προς τους πρόσφυγες, οι μετακινήσεις τέθηκαν σε αδράνεια. Τώρα υπάρχουν περίπου 62.000 εγκλωβισμένοι πρόσφυγες στην Ελλάδα, οι οποίοι ζουν σε συνθήκες κόλασης και αντιμετωπίζουν ένα αβέβαιο μέλλον. Το ελληνικό εργατικό κίνημα πρέπει να απαιτήσει την άμεση απελευθέρωση των κρατουμένων και το να τους δοθούν πλήρη πολιτικά δικαιώματα στην Ελλάδα, δηλαδή όχι μόνο χαρτιά και δικαίωμα ψήφου και εκλογής αλλά επίσης ίση πρόσβαση στην εργασία, στη στέγαση και στην εκπαίδευση. Όχι Απελάσεις! Να Κλείσουν τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης!

ΕΕ: Εχθρός των Εργατών και των Μεταναστών

Δεν υπάρχει πιο ξεκάθαρη απόδειξη της αντιδραστικής φύσης της ιμπεριαλιστικής ΕΕ από την καταστροφή που έχει προκαλέσει ενάντια στους εργαζόμενους στην Ελλάδα και τη σκληρή μεταχείριση των απελπισμένων μεταναστών που αναζητούν άσυλο μακριά από τον πόλεμο και την πείνα. Η ΕΕ έχει τις ρίζες της στη δεκαετία του 1950 καθώς οι δυτικοευρωπαίοι ιμπεριαλιστές επιδίωξαν να παγιώσουν τη συμμαχία τους ενάντια στη Σοβιετική Ένωση μέσα από βελτιωμένη οικονομική συνοχή. Κατ’ αυτή την έννοια, η ΕΕ ήταν η οικονομική φυσική συνέπεια του ΝΑΤΟ. Σήμερα η ΕΕ είναι ένα ασταθές εμπορικό μπλοκ, που κυριαρχείται από τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, με μέσα τα οποία οι Ευρωπαίοι καπιταλιστές επιδιώκουν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους εις βάρος της εργατικής τάξης από την Γερμανία ως την Ελλάδα και να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους έναντι των ιμπεριαλιστών αντιπάλων τους στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Το ευρώ είναι ένα όργανο κυριαρχίας του γερμανικού ιμπεριαλισμού εις βάρος των πιο αδύναμων κρατών της Ευρώπης. Η ΔΚΕ έχει αντιταχθεί από θέση αρχής στην ΕΕ και στις προηγούμενες οργανώσεις της από την αρχή. Είμαστε υπέρ της διάλυσης αυτού του ιμπεριαλιστικού καρτέλ και γι’ αυτό καλωσορίσαμε την ψήφο υπέρ του Brexit σαν μια ήττα για τους Βρετανούς και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους τραπεζίτες και αφεντικά και καλέσαμε για τη διαγραφή του ελληνικού χρέους και για την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ και το ευρώ (βλέπε το άρθρο σελίδα 14).

Μετά την προδοτική ανατροπή του «ΟΧΙ» από τον ΣΥΡΙΖΑ στο δημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2015, η ΤΟΕ έθεσε το κάλεσμα στους Έλληνες εργάτες και τους συμμάχους τους να χτίσουν εργατικές επιτροπές δράσης για να αποκηρύξουν την προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ και για να παλέψουν για έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ, με αιτήματα για την αντιμετώπιση των άμεσων αναγκών των εργατών και των καταπιεσμένων, συμπεριλαμβανομένων και των μεταναστών. Αυτά τα αιτήματα απαραίτητα θα υπερβαίνουν αυτό που είναι «πιθανό» στον καπιταλισμό, εκφράζοντας την ανάγκη για μια κυβέρνηση που θα δρα για τα συμφέροντα των εργαζόμενων και που θα υποτάσσεται σε αυτούς. Καλέσαμε για κοινή ταξική πάλη μεταξύ των Ελλήνων, των Γερμανών και των άλλων Ευρωπαίων εργατών, ενωμένοι ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ (βλέπε το άρθρο «ΑΡΚΕΤΑ!», Ο Μπολσεβίκος, τεύχος 1, Μάρτιος 2016). Το πρόγραμμά μας είναι για προλεταριακή επανάσταση, για την απαλλοτρίωση των καπιταλιστών εκμεταλλευτών και για την εγκαθίδρυση των Σοσιαλιστικών Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.

Για Εργατικές Δράσεις Ενιαίου Μετώπου για να Σταματήσουμε τους Φασίστες

Η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας από την ΕΕ και τους συνεργούς της στην ελληνική αστική τάξη, έχει οδηγήσει στην όλο και αυξανόμενη εξαθλίωση της εργατικής τάξης και ενός σημαντικού τμήματος των μικροαστών. Ενώ οι εργαζόμενοι επί μια σειρά ετών έχουν δείξει σημαντική θέληση για να παλέψουν, αυτό που οδυνηρά λείπει είναι μια επαναστατική, διεθνιστική ηγεσία της εργατικής τάξης οπλισμένη, όχι με ένα πρόγραμμα για την αδιέξοδη άσκηση πίεσης προς το κοινοβούλιο των αφεντικών για να δράσει εκ μέρους των εργατών και των καταπιεσμένων, αλλά με ένα πρόγραμμα για να προετοιμαστεί η εργατική τάξη ως επικεφαλής όλων των καταπιεσμένων για να πάρει την εξουσία με επαναστατικά μέσα και να ξεκινήσει τη σοσιαλιστική ανοικοδόμηση της κοινωνίας προς το συμφέρoν τους. Στην απουσία μιας τέτοιας ηγεσίας για να προσφέρει έναν επαναστατικό δρόμο μακριά από το αδιέξοδο, η απόγνωση που προκαλείται από την καπιταλιστική οικονομική κρίση παρέχει γόνιμο έδαφος σε φασίστες όπως η Χρυσή Αυγή.

Η προσφυγική κρίση έχει οδηγήσει σε αύξηση των ρατσιστικών επεισοδίων και των επιθέσεων από τους φασίστες. Ο επίσημος ρατσισμός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ έχει δώσει το πράσινο φως για τέτοιες επιθέσεις. Στις αρχές Φεβρουαρίου, μετανάστες διαμαρτυρόμενοι για τις φριχτές συνθήκες στον καταυλισμό του Ελληνικού συγκεντρώθηκαν για να εμποδίσουν την είσοδο στον Υπουργό Μεταναστευτικής πολιτικής Γιάννη Μουζάλα. Ο Μουζάλας αντέδρασε λέγοντας «Έχουν δικαιώματα και τα σεβόμαστε, αλλά οφείλουν να σέβονται τους νόμους του κράτους. Όποιος αισθάνεται καταπιεσμένος σε αυτή τη δομή μπορεί να φύγει και να υποστεί ό,τι προβλέπει ο νόμος» (Ακροβασίες Γ. Μουζάλα στο Ελληνικό, Καθημερινή, 07 Φεβρουαρίου). Στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, ρατσιστές γονείς έχουν κινητοποιηθεί για να εμποδίσουν τα παιδιά των προσφύγων από το να πάνε στο σχολείο μαζί με τα δικά τους παιδιά. Στο Πέραμα, φασιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής χτύπησαν καθηγητές και γονείς σε ένα δημοτικό σχολείο για να εμποδίσουν τα παιδιά των προσφύγων από το να πάνε στο σχολείο.

Το Πέραμα ήταν κάποτε οχυρό του ΚΚΕ. Σήμερα, ρημαγμένο από την ανεργία έχει δεχτεί πολυάριθμες επιθέσεις από τη Χρυσή Αυγή. Τον Σεπτέμβριο του 2013, 9 μέλη του ΚΚΕ που έκαναν αφισοκόλληση στην περιοχή νοσηλεύτηκαν έπειτα από την βίαιη επίθεση που δέχτηκαν από 50 περίπου φασίστες. Σε αυτή την περίπτωση το ΚΚΕ κάλεσε για πορεία διαμαρτυρίας, η οποία είχε τη συμμετοχή χιλιάδων, αλλά τις περισσότερες φορές η αντίδραση του ΚΚΕ στον θανάσιμο κίνδυνο που τίθεται από τη Χρυσή Αυγή είναι η εγκληματική παθητικότητα και η εμπιστοσύνη στο καπιταλιστικό κράτος.

Ιστορικά, τα φασιστικά κινήματα είναι εξωκοινοβουλευτικές κινητοποιήσεις της εξοργισμένης μικροαστικής τάξης, του λούμπεν προλεταριάτου καθώς και ενός τμήματος καθυστερημένων εργατών που έχουν καταστραφεί από την καπιταλιστική οικονομική κρίση και ασπάζονται τον εγκληματικό δεξιό εθνικισμό∙ σκοπός τους είναι να καταστρέψουν κυριολεκτικά το εργατικό κίνημα και να διεξάγουν ρατσιστικά πογκρόμ και μαζικές δολοφονίες. Οι καπιταλιστές ηγεμόνες κρατούν τα φασιστικά τάγματα εφόδου σε εφεδρεία για να τα εξαπολύσουν σε καιρούς κοινωνικής κρίσης ενάντια σε κάθε προοπτική επαναστατικής πάλης από την εργατική τάξη. Αυτό που είναι απαραίτητο για να σταματήσουμε τους φασίστες επί τόπου είναι να οικοδομήσουμε κινητοποιήσεις ενιαίου μετώπου επικεντρωμένες στην κοινωνική δύναμη των σωματείων που θα περικλείουν όλα τα πιθανά θύματα των φασιστών – μετανάστες και πρόσφυγες, Ρομά, ομοφυλόφιλους, εθνικές και εθνοτικές μειονότητες κ.α.. Μια μαζική επίδειξη δύναμης από τους εργάτες και τους καταπιεσμένους κάθε φορά που τα φασιστικά αποβράσματα σηκώνουν κεφάλι θα τα έστελνε ταχύτατα πίσω στις τρύπες τους, αλλά επίσης θα διαπότιζε τους εργάτες με μια αίσθηση της δικής τους δύναμης. Είναι απαραίτητο να οικοδομήσουμε ενοποιημένες εργατικές αμυντικές φρουρές με βάση τα σωματεία για να υπερασπίσουμε τις εργατικές γειτονιές και τις γειτονιές των μεταναστών ενάντια στις φασιστικές συμμορίες.

Αντί αυτού, το ΚΚΕ απλά καλεί «να καταδικάσουν και να απομονώσουν τη Χρυσή Αυγή» (Να απομονωθεί η Χρυσή Αυγή Αλληλεγγύη στα προσφυγόπουλα, Ριζοσπάστης, 18 Ιανουαρίου), λες και είναι ένα ζήτημα ιδιωτικής υπόθεσης και όχι κινητοποίησης της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων σε μαζική δράση. Εν κατακλείδι, ο τοξικός ελληνικός εθνικισμός και λαϊκισμός του ΚΚΕ με τον οποίο αναζητά να ανταγωνιστεί με τη Χρυσή Αυγή για ψήφους μεταξύ των πιο οπισθοδρομικών στοιχείων της κοινωνίας, αποτελεί εμπόδιο στη διεξαγωγή μιας αποτελεσματικής πάλης ενάντια στο φασισμό.

Η Έμμεση Υποστήριξη της Αριστεράς προς την ΕΕ

Το ΚΚΕ επίσημα εναντιώνεται στην ΕΕ, αλλά αυτή η θέση έρχεται σε αντίθεση με την εγκληματική άρνησή του να καλέσει για ψήφο υπέρ του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα τον Ιούλιο του 2015. Η εναντίωση του ΚΚΕ προς την ΕΕ δεν προέρχεται από την υπεράσπιση του τι είναι προς το συμφέρον της διεθνούς εργατικής τάξης (συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής) αλλά από το τι θεωρεί ότι είναι προς το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας, δηλαδή των Ελλήνων καπιταλιστών. Έτσι, στο άρθρο «Οι θέσεις του ΚΚΕ για το Προσφυγικό – Μεταναστευτικό», που δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη στις 6 Μαρτίου του 2016, η κύρια ανησυχία του ΚΚΕ είναι η «τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα, όπως φάνηκε και από τις ενέργειες των τελευταίων ημερών, που αμφισβητούν κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας στο Αιγαίο...». Το πραγματικό ζήτημα για τους Έλληνες εθνικιστές του ΚΚΕ είναι η υπεράσπιση των ελληνικών συνόρων ενάντια στην Τουρκία ισχυριζόμενοι ψευδά ότι αυτό μπορεί να γίνει «από τη σκοπιά των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων...» (Κομμουνιστική Επιθεώρηση, τεύχος 3, 2016) όταν στην πραγματικότητα θέτει τους Έλληνες εργάτες με τη δική τους αστική τάξη ενάντια στα ταξικά αδέρφια τους στην Τουρκία.

Στις ίδιες θέσεις στον Ριζοσπάστη, το ΚΚΕ καλεί την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «να αποσύρει τη στήριξή της στις αποφάσεις της ΕΕ, που, μαζί με τη Συνθήκη Σένγκεν και τον Κανονισμό του Δουβλίνου, καταδικάζουν χιλιάδες πρόσφυγες σ’ εγκλωβισμό στην Ελλάδα, παρά τη θέλησή τους.» Το ΚΚΕ απαιτεί: «Απευθείας, ασφαλής μεταφορά των προσφύγων - μεταναστών από τις χώρες πρώτης υποδοχής, όπως είναι η Τουρκία, η Ιορδανία, ο Λίβανος, αλλά και από τα ελληνικά νησιά, στις χώρες τελικού προορισμού τους, με ευθύνη του ΟΗΕ και της ΕΕ...». Αυτή η συγκινητική πίστη στην προθυμία και στην ικανότητα των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και των ΗΕ να παραχωρήσουν άσυλο στα εκατομμύρια των προσφύγων προσπερνώντας την Ελλάδα ή με ασφαλή διέλευση έξω από την Ελλάδα, αντηχεί τα παράπονα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ότι η χώρα μετατρέπεται σε «αποθήκη ψυχών», που επιβαρύνεται από υπερβολικά πολλούς πρόσφυγες – και αντηχεί τα καλέσματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για «ανοιχτά σύνορα» (με εξαίρεση για το ΚΚΕ των ελληνικών συνόρων).

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ένας συνασπισμός ποικίλων οργανώσεων που κυμαίνεται από το Νέο Αριστερό Ρεύμα (ΝΑΡ), που προέρχεται από τη διάσπαση του ΚΚΕ/ΚΝΕ το 1989, μέχρι το σοσιαλδημοκρατικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (ΣΕΚ), τους ψευδοτροτσκιστές της ΟΚΔΕ Σπάρτακος, Μαοϊκούς και οικολόγους. Έχει δράσει ως μία «αριστερή» ομάδα πίεσης προς τον αστικό-λαϊκιστικό ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και συμμετέχοντας στις διαδηλώσεις «εθνικής ενότητας» που καλέστηκαν από τον Τσίπρα, τον καιρό των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ για το Τρίτο Μνημόνιο. Μετά τη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ άλλαξε και έγινε κυρίως η ουρά της Λαϊκής Ενότητας – η αστική-λαϊκιστική διάσπαση του Λαφαζάνη από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που όλες οι ομάδες μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν κοινό είναι ένα μάξιμουμ πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων μέσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο και τον αντικομμουνισμό που εκφράστηκε με φαρμακερή εχθρότητα προς την πρώην Σοβιετική Ένωση. Η διεθνής του ΣΕΚ πανηγύρισε την καπιταλιστική αντεπανάσταση στη Σοβιετική Ένωση, με το βρετανικό Socialist Workers Party (SWP) να διακηρύσσει τον Αύγουστο του 1991: «Ο Κομμουνισμός έχει καταρρεύσει.… Αυτό είναι ένα γεγονός που θα πρέπει να κάνει κάθε σοσιαλιστή να πανηγυρίζει» (Socialist Worker, 31 Αυγούστου 1991, [δική μας μετάφραση]). Το ΣΕΚ και οι συν-στοχαστές του που πάλεψαν για αντεπανάσταση στη Σοβιετική Ένωση πρέπει να πάρουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης γα τον μετασοβιετικό κόσμο στον οποίο οι ιμπεριαλιστές έχουν ενισχυθεί υπερβολικά στην ικανότητά τους να προκαλούν χάος σε ολόκληρο τον πλανήτη. Είναι η καταστροφή ολόκληρων κοινωνιών από τους ιμπεριαλιστές που θέτει τα θεμέλια της τωρινής προσφυγικής κρίσης.

Σήμερα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ πλασάρονται ως «αριστεροί» υπερασπιστές των μεταναστών και των προσφύγων. Στην πραγματικότητα το φιλελεύθερο κάλεσμά τους για να «ανοίξουν τα σύνορα των ευρωπαϊκών χωρών...» (ΑΝΤΑΡΣΥΑ «Αλλυλεγγύη στους αγώνες των προσφύγων», 11 Μαΐου 2016) για τους πρόσφυγες εξυπηρετεί την προώθηση ανόητων ψευδαισθήσεων προς τις πολύτιμες υπηρεσίες του ελληνικού καπιταλισμού υπό την «αριστερή» κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και προς το «ανθρωπιστικό» προσωπείο της ΕΕ. Η ιδέα ότι, οι ίδιοι Ευρωπαίοι καπιταλιστές που έχουν προκαλέσει τον πνιγμό χιλιάδων προσφύγων στη Μεσόγειο και τη φυλάκιση ή την απέλαση όσων κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τις ακτές της «Ευρώπης Φρούριο», μπορούν να αναγκαστούν να δράσουν από ανθρωπιστικό ενδιαφέρον είναι κάτι περισσότερο από αυταπάτη.

Δεν μπορεί να υπάρξει προοδευτική μεταναστευτική πολιτική στον καπιταλισμό, και δεν είναι δουλειά των κομμουνιστών να προτείνουν εναλλακτικές πολιτικές. Ο στόχος μας είναι να οργανώσουμε την κοινωνική δύναμη του προλεταριάτου για να διαλύσει το καπιταλιστικό σύστημα και να εγκαθιδρύσει την εργατική εξουσία. Για να προάγουμε την ενότητα, την αλληλεγγύη και την μαχητική ικανότητα της τάξης μας, αναζητούμε να κινητοποιήσουμε το εργατικό κίνημα για την υπεράσπιση των μεταναστών, που θα περιλαμβάνει την υπεράσπιση για πλήρη πολιτικά δικαιώματα για όλους όσους έχουν φτάσει στη χώρα. Εναντιωνόμαστε σε όλες τις απελάσεις, τις συλλήψεις, είμαστε ενάντια και στη ρατσιστική μεταναστευτική ποσόστωση και καλούμε για να κλείσουν όλα τα κέντρα κράτησης κολαστήρια. Καλούμε για την οργάνωση όσων δεν είναι οργανωμένοι: οι μετανάστες εργάτες πρέπει να ενταχθούν στα σωματεία με πλήρη δικαιώματα και προστασία. Αυτό είναι ζήτημα κλειδί για την ενότητα της εργατικής τάξης, της οποίας ένα κεντρικό συστατικό αποτελούν οι εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανοί και άλλοι μετανάστες, πολλοί εκ των οποίων έφτασαν περισσότερο από είκοσι χρόνια πριν και που τα παιδιά τους μεγαλώνουν εδώ.

Σε αντίθεση, τα καλέσματα των φιλελεύθερων και των ρεφορμιστών για «ανοιχτά σύνορα» μέσα στον καπιταλισμό είναι και ουτοπικά και αντιδραστικά. Το να καλείς τους καπιταλιστές να ανοίξουν τα σύνορά τους, είναι ισοδύναμο με το να τους καλείς να εξαλείψουν το καπιταλιστικό κράτος και άρα το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Καμία καπιταλιστική άρχουσα τάξη δεν θα παραδώσει εθελοντικά τον έλεγχο του εδάφους της. Το μοντέρνο έθνος-κράτος εγέρθηκε ως το μέσο για την ανάπτυξη του καπιταλισμού και θα παραμείνει το θεμέλιο του καπιταλισμού μέχρι τη στιγμή που όλο το σύστημα θα καταστραφεί από μια σειρά εργατικών επαναστάσεων.

Εφαρμοσμένες σε μικρές ή νεοαποικιακές χώρες, οι συνέπειες των «ανοιχτών συνόρων» μπορούν να είναι αντιδραστικές, για παράδειγμα στη διευκόλυνση της ιμπεριαλιστικής οικονομικής διείσδυσης. Σε μία επαρκώς μεγάλη κλίμακα, η μαζική μετανάστευση είναι ασυμβίβαστη με το δικαίωμα της εθνικής αυτοδιάθεσης. Ένα παράδειγμα είναι αυτό του Ισραήλ/Παλαιστίνης. Τα ιμπεριαλιστικά κράτη έκλεισαν τα σύνορά τους πρώτα στους Εβραίους πρόσφυγες που διέφευγαν από τη ναζιστική Γερμανία και έπειτα στους επιζώντες από τα στρατόπεδα θανάτου. Εκατοντάδες χιλιάδες Ευρωπαίοι Εβραίοι αναγκάστηκαν να πάνε στην Παλαιστίνη. Αυτή η μαζική εισροή είχε ως αποτέλεσμα ο παλαιστινιακός αραβικός λαός να εκτοπιστεί και να διωχτεί από την πατρίδα του.

Επιπλέον πίσω από τη ρητορική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για «ανοιχτά σύνορα» στην Ευρώπη βρίσκεται ο εκθειασμός της συνθήκης του Σένγκεν για την ελεύθερη διέλευση μέσα στην ΕΕ ώστε να καλλιεργήσουν ψευδαισθήσεις για την ευρωπαϊκή ενοποίηση και να αποκρύψουν την πραγματική φύση της ΕΕ. Ομάδες όπως η Ενιαία Γραμματεία (με την οποία συνδέεται η ΟΚΔΕ-Σπάρτακος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) όπως και άλλες προωθούσαν με αυτό τον τρόπο για χρόνια τον μύθο ότι η ΕΕ θα μπορούσε να γίνει ένα είδος υπερκράτους που θα στέκεται πάνω από τα έθνη-κράτη, διαποτισμένο με την εξουσία να διαγράφει τα εθνικά σύνορα. Όπως έγραψε ο Λένιν τον Αύγουστο του 1915, οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης μέσα στον καπιταλισμό «είτε είναι απραγματοποίητες είτε είναι αντιδραστικές», και τώρα η ΕΕ είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Σε αντίθεση με αυτό τον μύθο, η βασική έγνοια των Ευρωπαίων καπιταλιστών είναι η ελεύθερη μετακίνηση του κεφαλαίου ανάμεσα στα κράτη-μέλη. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η μετακίνηση της εργατικής δύναμης χειραγωγείται ώστε να ταιριάζει με τις ανάγκες των ανταγωνιζόμενων καπιταλιστών στις χώρες της ΕΕ. Τα πολυδιαφημισμένα εσωτερικά σύνορα ελεύθερης διέλευσης της ΕΕ δεν αποτέλεσαν ποτέ εμπόδιο για τους καπιταλιστές ηγέτες στο να ενισχύουν τους συνοριακούς ελέγχους όποτε αυτοί το επιθυμούν (π.χ. στο όνομα του ρατσιστικού «πολέμου κατά της τρομοκρατίας») και να πραγματοποιούν μαζικές απελάσεις όσων θεωρούν «ανεπιθύμητους», όπως τους χιλιάδες Ρουμάνους και Βούλγαρους Ρομά που απελάθηκαν από τη Γαλλία.

Μόνο με την έλευση μιας παγκόσμιας, αταξικής κομμουνιστικής κοινωνίας και την απονέκρωση του κράτους δεν θα υπάρχουν σύνορα. Το να υποστηρίζει κανείς οτιδήποτε άλλο σημαίνει την άρνηση της απόλυτης αναγκαιότητας της σοσιαλιστικής επανάστασης για την περαιτέρω εξέλιξη της ανθρωπότητας, και εξυπηρετεί μόνο για να τροφοδοτεί ψευδαισθήσεις για τον μετασχηματισμό ενός πιθανού «ανθρώπινου» καπιταλιστικού συστήματος.

Αλλά τέτοιες ρεφορμιστικές ψευδαισθήσεις είναι ακριβώς αυτό που δίνει ζωή στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και σε ομάδες της όπως το ΣΕΚ. Παρόμοιο με το κάλεσμα για «ανοιχτά σύνορα» είναι το αίτημα του ΣΕΚ και της ΚΕΕΡΦΑ που λέει: «Στη φυλακή οι δολοφόνοι νεοναζί της Χρυσής Αυγής». Τέτοια καλέσματα διασπείρουν θανάσιμες ψευδαισθήσεις στο καπιταλιστικό κράτος ότι θα δράσει για να περιορίσει τους φασίστες. Στις αρχές Φεβρουαρίου, μετά από μια δολοφονική επίθεση εναντίον του Πακιστανού μετανάστη εργάτη γης Ζισάν Ελάχι, η ΚΕΕΡΦΑ δημοσίευσε μια ανακοίνωση λέγοντας: «Η ΕΛΑΣ δεν έχει ασχοληθεί με την σύλληψη της συμμορίας που χτυπάει εδώ και μήνες στην ίδια περιοχή. Τι περιμένει;» (ΚΕΕΡΦΑ, 03 Φεβρουαρίου). Μπορεί να αποτελεί έκπληξη για το ΣΕΚ/ΚΕΕΡΦΑ αλλά το καπιταλιστικό κράτος υπάρχει για να προστατεύει τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών. Όταν οι φυσιολογικές λειτουργίες του καπιταλιστικού κράτους δεν επαρκούν για να κρατήσουν την εργατική τάξη υποταγμένη, η αστική τάξη θα καταφύγει στα φασιστικά της μαντρόσκυλα.

Είναι ευρέως γνωστό ότι η αστυνομία είναι γεμάτη με υποστηριχτές της Χρυσής Αυγής και ότι οι φασίστες επίσης απολαμβάνουν υποστήριξη ανάμεσα στα σώματα αξιωματικών. Η δίκη ενάντια στα μέλη της Χρυσής Αυγής για «εγκληματική οργάνωση» που ξεκίνησε ενάμιση χρόνο μετά το φόνο του αριστερού ράπερ Παύλου Φύσσα τον Σεπτέμβρη του 2013, σέρνεται εδώ και δύο χρόνια. Ο ηγέτης της Χρυσής Αυγής Μιχαλολιάκος είναι ελεύθερος όπως και ο Γιώργος Ρουπακιάς, που κατηγορείται για τον φόνο του Φύσσα. Στις 28 Ιανουαρίου, χιλιάδες από αυτά τα φιλοναζιστικά αποβράσματα πραγματοποίησαν μια συγκέντρωση φυλετικού μίσους στην Αθήνα με αφορμή την επέτειο των Ιμίων. Εναντιωνόμαστε στα καλέσματα για την απαγόρευση των φασιστών: όχι μόνο διασπείρουν ψευδαισθήσεις ότι το καπιταλιστικό κράτος μπορεί «να κάνει τη δουλειά» ενάντια στους φασίστες δολοφόνους της καπιταλιστικής τάξης αλλά επίσης χρησιμοποιούνται μονίμως για την απαγόρευση της αριστεράς και του εργατικού κινήματος. Η εργατική τάξη μπορεί να βασίζεται μόνο στη δική της δύναμη και οργάνωση.

Υπάρχει μία τεράστια ανισότητα στη χώρα αυτή τη στιγμή μεταξύ των καθηκόντων που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη και του άθλιου οπορτουνισμού της ηγεσίας που υπάρχει. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι η οικοδόμηση ενός επαναστατικού κόμματος της πρωτοπορίας όπως αυτό των Μπολσεβίκων του Λένιν και του Τρότσκι για να παλέψει για εργατική εξουσία. Ένα τέτοια κόμμα θα δράσει σαν ένας Λενινιστικός λαϊκός κήρυκας που θα αντιδρά ενάντια σε κάθε εκδήλωση εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Θα σφυρηλατηθεί μέσα από την πάλη ενάντια στην καπιταλιστική ερήμωση και τη φασιστική αντίδραση. Ένα τέτοιο κόμμα δεν μπορεί να είναι ένα «εθνικό» κόμμα, αλλά πρέπει να αποτελεί μέρος ενός διεθνούς επαναστατικού κόμματος, με τμήματα σε κάθε χώρα. Αυτή είναι η προοπτική της ΤΟΕ, να παλέψει για ένα τέτοιο κόμμα ως τμήμα μιας επανασφυρηλατημένης Τετάρτης Διεθνούς.