Brexit: Ήττα των Τραπεζιτών και των Αφεντικών της Ευρώπης!

ΕΕ: Εχθρός των Εργατών και των Μεταναστών

8 Νοεμβρίου 2016 – Η Τροτσκιστική Ομάδα της Ελλάδας (ΤΟΕ), τμήμα της Διεθνούς Κομμουνιστικής Ένωσης (Τεταρτοδιεθνιστικής), χαιρετίζει θερμά την ψήφο των Βρετανών εργαζομένων για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Brexit το οποίο έπεται της κρίσης του στραγγαλισμού της Ελλάδας και της μαζικής εισροής προσφύγων τον προηγούμενο χρόνο, κατάφερε το πιο σφοδρό χτύπημα μέχρι τώρα στην ΕΕ, αποσταθεροποιώντας περαιτέρω αυτό που ήδη είναι μία ιδιαίτερα ασταθής ιμπεριαλιστική κοινοπραξία και ενισχύοντας ουσιαστικά το αντι-ΕΕ συναίσθημα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι εργαζόμενοι στη Βρετανία εξέφρασαν το μίσος τους προς τη σκληρή λιτότητα που τους έχει επιβληθεί για χρόνια από τη βρετανική άρχουσα τάξη. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στις φτωχιές και εργατικές γειτονιές της Βρετανίας, όπως είναι οι πρώην βιομηχανικές περιοχές της βόρειας Αγγλίας και της Ουαλίας όπου η ψήφος υπέρ του Brexit ήταν συντριπτική.

Η εργατική τάξη στην Ελλάδα έχει σημαντικούς λόγους να χαίρεται με αυτό το δριμύ χτύπημα ενάντια στην ΕΕ η οποία οδηγεί τους εργαζόμενους στην απόλυτη εξαθλίωση. Αυτό δεν φαίνεται να το συμμερίζεται η ηγεσία του ρεφορμιστικού ΚΚΕ. Όπως δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΕ σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ 1 στις 7 Ιουνίου: «Πολλοί που μας ακούνε αυτή τη στιγμή, εργαζόμενοι, μπορεί να σκέφτονται ότι το ΚΚΕ μάλλον θα είναι με το Βrexit στη Βρετανία. Όχι, τους λέμε, κάνουν λάθος. Δεν είμαστε ούτε με το Brexit ούτε με το Βremain, ούτε με το «ναι» ούτε με το «όχι».» (Συνέντευξη του Δ. Κουτσούμπα στην ΕΡΤ 1, www.902.gr). Το ΚΚΕ δεν κάλεσε για ψήφο υπέρ του Brexit, όπως δεν κάλεσε και για ψήφο ενάντια στο πακέτο λιτότητας της ΕΕ στο ελληνικό δημοψήφισμα, μια θέση η οποία δεν ήταν απλά λανθασμένη αλλά προδοτική. Αυτό σημαίνει ότι στις δύο πρόσφατες περιπτώσεις όπου το ζήτημα της ΕΕ τέθηκε ξεκάθαρα, το ΚΚΕ απείχε. Αυτή η θέση ουδετερότητας είναι αντίθετη με τους ισχυρισμούς του ΚΚΕ ότι εναντιώνεται στην ΕΕ.

Το ΚΚΕ στον Ριζοσπάστη, το Σάββατο 25 Ιουνίου, έγραφε ότι: «Το συμφέρον του ελληνικού, του βρετανικού λαού, όλων των λαών της Ευρώπης, δεν πρέπει να μπαίνει «κάτω από ξένη σημαία».... Η αναγκαία καταδίκη της λυκοσυμμαχίας του κεφαλαίου, της ΕΕ, η πάλη για την αποδέσμευση κάθε χώρας από αυτήν, για να είναι αποτελεσματικές πρέπει να συνδεθούν με την ανάγκη ανατροπής της εξουσίας του κεφαλαίου, με την εργατική - λαϊκή εξουσία.» (Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ για το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος). Αυτά τα «αριστερά» επιχειρήματα του ΚΚΕ για ουδετερότητα τόσο για το Brexit όσο και για το περσινό δημοψήφισμα παρέχουν στην πραγματικότητα μια κάλυψη για μία παθητική θέση, αποφεύγοντας την ταξική πάλη κατά της ΕΕ μέχρις ότου η «εργατική - λαϊκή εξουσία» ξεπροβάλλει όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία. Αλλά για τους γνήσιους Μαρξιστές δεν είναι αντικρουόμενο το να υποστηρίζουν χτυπήματα τα οποία αποδυναμώνουν τον ιμπεριαλισμό – όπως η ψήφος ενάντια στην ΕΕ – και η πάλη για σοσιαλιστική επανάσταση με στόχο την ανατροπή του.

Εμείς, στο περσινό δημοψήφισμα είπαμε: «Ψηφίστε ΟΧΙ! Κάτω η ΕΕ!», ενώ ταυτόχρονα καλέσαμε τους εργαζόμενους να μην δείξουν «Καμία Υποστήριξη στην Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ!», προειδοποιώντας από την αρχή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ταξικός εχθρός των εργατών και υποστηρικτής της ΕΕ. Όπως γράψαμε την περίοδο μετά το δημοψήφισμα, για το τι είδους πάλη χρειαζόμαστε:

«Είναι απαραίτητο για τους εργάτες να παλέψουν εδώ και τώρα και για τη διαγραφή του χρέους και για την έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ. Αυτά τα βήματα δεν θα έβαζαν τέλος στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης από τους Έλληνες καπιταλιστές ούτε θα ελευθέρωναν την εξαρτημένη χώρα από τις λεηλασίες του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού συστήματος. Όμως, θα δημιουργούσε πιο ευνοϊκές συνθήκες για την εργατική τάξη να παλέψει για τα δικά της συμφέροντα.... Ένα Grexit θα έβαζε τα θεμέλια για τους επαναστάτες για να εκθέσουν ακόμα περισσότερο αυτά τα ντόπια αρπακτικά γι’ αυτό που είναι: όπως και οι ιμπεριαλιστές, ο ταξικός εχθρός των Ελλήνων εργατών. Θα βοηθούσε να έρθουν σε ρήξη οι εργάτες με τον ελληνικό εθνικισμό, το ψέμα ότι οι εργάτες και οι «δικοί» τους εκμεταλλευτές έχουν κοινό συμφέρον».

Ο Μπολσεβίκος, τεύχος 1, Μάρτιος 2016

Παρακάτω δημοσιεύουμε την Ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής της Σπαρτακιστικής Ένωσης/Βρετανίας, των Βρετανών συντρόφων μας, για το Brexit.

*   *   *

24 Ιουνίου – Συνεπείς με την ιστορία μας, με την προλεταριακή, επαναστατική και διεθνιστική εναντίωσή μας στην ιμπεριαλιστικά κυριαρχούμενη Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), η Σπαρτακιστική Ένωση/Βρετανίας καλωσορίζει την αποφασιστική ψήφο για έξοδο της Βρετανίας. Αυτό αποτελεί μία εντυπωσιακή ήττα για το City of London, για τα αφεντικά και τους τραπεζίτες της Ευρώπης συνολικά καθώς και για την Wall Street και την ιμπεριαλιστική κυβέρνηση των ΗΠΑ. Η ψήφος για έξοδο είναι μια εκδήλωση εχθρότητας από τους καταπιεσμένους και στερημένους όχι μόνο προς την ΕΕ αλλά και προς την αυτάρεσκη βρετανική άρχουσα τάξη, η οποία έχοντας καταστρέψει τις κοινωνικές δομές και τη βιομηχανία έχει βυθίσει ολόκληρα τμήματα του προλεταριάτου σε εξαθλίωση.

Όπως γράψαμε στο Workers Hammer (τεύχος 234, Άνοιξη 2016), καλώντας για ψήφο υπέρ της εξόδου: «Εν μέσω του αυξανόμενου χάους που πνίγει την ΕΕ, μία βρετανική έξοδος θα έδινε ένα πραγματικό χτύπημα σ’ αυτό τον ιμπεριαλιστικά κυριαρχούμενο συνεταιρισμό, αποσταθεροποιώντας τον περαιτέρω και δημιουργώντας πιο ευνοϊκές συνθήκες για την πάλη της εργατικής τάξης σε όλη την Ευρώπη – καθώς και ενάντια σε μία αποδυναμωμένη και απαξιωμένη κυβέρνηση των Τόρηδων στη Βρετανία». Αλλά η αποτυχία των Εργατικών και της γραφειοκρατίας των εργατικών σωματείων – όπως οι σοσιαλδημοκράτες και οι παραπλανητές ηγέτες των εργατικών σωματείων σε όλη την Ευρώπη – να κινητοποιήσουν ενάντια στην ΕΕ, αντίθετα παραχώρησε έδαφος για αντιπολίτευση σε ανοιχτά αντιμεταναστευτικές αντιδραστικές δυνάμεις και στους φασίστες.

Με το αίσθημα ενάντια στην ΕΕ να είναι υψηλό ανάμεσα στους εργαζόμενους στη Γαλλία, στην Ισπανία και στην Ελλάδα, η ψήφος για Brexit θα ενθαρρύνει την εναντίωση στην ΕΕ και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Ο κύριος σκοπός της ΕΕ είναι να μεγιστοποιήσει τα κέρδη των ιμπεριαλιστικών αρχουσών τάξεων εις βάρος των εργατών, από τη Γερμανία ως την Ελλάδα, καθώς και των πιο αδύναμων χωρών της Ευρώπης. Η έξοδος του βρετανικού ιμπεριαλισμού θα μπορούσε να σημάνει τον επικήδειο αυτού του εκ γενετής, ασταθούς καπιταλιστικού κλαμπ. Κάτω η ΕΕ! Για εργατική επανάσταση για να συντρίψει την καπιταλιστική εξουσία! Για τις Σοσιαλιστικές Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης!

Οι ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις – συμπεριλαμβανομένου του Κόμματος Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP) και του Εθνικού Μετώπου στη Γαλλία – πανηγυρίζουν σήμερα για τη νίκη «τους». Το UKIP ξεδιάντροπα προκάλεσε αντιμεταναστευτικό ρατσισμό, που περιλάμβανε και μία αηδιαστική αφίσα υπονοώντας ότι χιλιάδες σκουρόχρωμοι πρόσφυγες βρισκόντουσαν στην πόρτα της Βρετανίας. Αλλά το UKIP δεν έχει ούτε κατά διάνοια το μονοπώλιο στον ρατσισμό: Ο Κάμερον επικαλέστηκε το φάντασμα των στρατοπέδων για μετανάστες και στην Αγγλία, στην περίπτωση εξόδου της Βρετανίας, παρόμοια με τον καταυλισμό Καλαί στη Γαλλία, γνωστό ως «ζούγκλα». Και οι κυβερνήσεις των Εργατικών έχουν προκαλέσει αντιμεταναστευτικό ρατσισμό ακριβώς όπως και οι Τόρηδες. Λέμε: Καμία απέλαση! Πλήρη πολιτικά δικαιώματα για όλους όσους έχουν φτάσει στη Βρετανία! Κάτω η ρατσιστική Ευρώπη Φρούριο!

Αυτοί που ψήφισαν για το Brexit το έκαναν για πολλούς και διάφορους λόγους. Αλλά μόνο όσοι εσκεμμένα εθελοτυφλούν μέσα στο εργατικό κίνημα θα εκλάβουν την ψήφο για έξοδο ως απλά μια ενίσχυση για το UKIP και τους δεξιούς Τόρηδες. Ο Κάμερον παραιτήθηκε, οι Συντηρητικοί με πικρία έχουν διχαστεί, οι καπιταλιστές ηγέτες της Ευρώπης βρίσκονται σε σοκ. Είναι ο κατάλληλος χρόνος για να ξεκινήσουν οι εργάτες την πάλη, ώστε να ανακτήσουν δεκαετίες παραχωρήσεων από τους ρεφορμιστές γραφειοκράτες των σωματείων προς την αστική τάξη σε μισθούς, εργασιακές συνθήκες και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Για αρχή, η πολυεθνική εργατική δύναμη του Εθνικού Συστήματος Υγείας (NHS) θα πρέπει να σκίσει την άθλια συμφωνία που επιβλήθηκε στους νεώτερους γιατρούς και να κινητοποιηθεί ώστε να παλέψει για ένα αναζωογονημένο και εκτεταμένο εθνικό σύστημα υγείας ώστε να παρέχει ποιοτική περίθαλψη σε όλους εντελώς δωρεάν, οπουδήποτε και αν παρέχεται. Τουλάχιστον οι νεώτεροι γιατροί πάλεψαν, σε αντίθεση με τον Len McCluskey και τους υπόλοιπους φιλοκαπιταλιστές ηγέτες των σωματείων, οι οποίοι αρνήθηκαν ακόμα και να κινητοποιήσουν τα μέλη τους για να παλέψουν ενάντια στον νέο επιζήμιο νόμο του Κάμερον κατά των εργατικών σωματείων. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι η πάλη για μία ηγεσία μέσα στα σωματεία αφοσιωμένη στην ταξική πάλη.

Μετά τη λεηλασία της Ελλάδας από την ΕΕ, το «αριστερό» στρατόπεδο του Brexit, συμπεριλαμβανομένου του Κομμουνιστικού Κόμματος, του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (SWP) [αδελφή οργάνωση του ΣΕΚ] και του Σοσιαλιστικού Κόμματος διεξήγαγαν με μισή καρδιά την εκστρατεία για ψήφο υπέρ της εξόδου. Από τη ρεφορμιστική τους σκοπιά, των «παλιών Εργατικών», η ΕΕ αποτελεί εμπόδιο στο να πετύχουν το μάξιμουμ πρόγραμμά τους: Την επανεθνικοποίηση της βρετανικής βιομηχανίας κάτω από μία αριστερή κυβέρνηση των Εργατικών. Αντιμέτωποι με το κλείσιμο των εργοστασίων ατσαλιού, αυτό καταλήγει να είναι ένα κάλεσμα προστατευτισμού για «να σωθούν οι βρετανικές θέσεις εργασίας», το οποίο τροφοδοτεί σοβινισμό ενάντια στους ξένους και αντιπαρατίθεται με την προοπτική της ταξικής πάλης. Την επόμενη μέρα μετά την ψήφο υπέρ του Brexit το κορυφαίο αίτημα του SWP είναι: Έξω οι Τόρηδες – για βουλευτικές εκλογές.

Πριν από ένα χρόνο, ο ίδιος θυμός και η δυσαρέσκεια στη βάση της κοινωνίας που έδωσε ώθηση στην ψήφο για έξοδο από την ΕΕ, πυροδότησε επίσης την εκλογή του Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος, δίνοντας τη δυνατότητα επανασφυρηλάτησης των ιστορικών σχέσεων των Εργατικών με την εργατική τους βάση και αντιστρέφοντας έτσι δύο δεκαετίες συνομωσιών των Μπλερικών να μετατρέψουν τους Εργατικούς σε ένα καθαρά καπιταλιστικό κόμμα. Αλλά κάνοντας εκστρατεία για ψήφο υπέρ της παραμονής ο Κόρμπιν ποδοπάτησε τα συμφέροντα των πολλών εργαζομένων και των μειονοτήτων που προσδοκούσαν σε αυτόν για κάτι διαφορετικό. Το έγκλημα δεν επιβραβεύεται: όταν βγήκαν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, οι εχθροί του Κόρμπιν ξεκίνησαν τις συνομωσίες για την απομάκρυνσή του από την ηγεσία όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Είναι προς το συμφέρον της εργατικής τάξης να αποκρούσει κάθε και όλες τις απόπειρες από τη δεξιά πτέρυγα των Εργατικών στην προσπάθειά τους να ανακτήσουν τον έλεγχο του κόμματος.

Σήμερα η χώρα είναι διαιρεμένη – σε ταξικές καθώς και σε τοπικές και εθνικές γραμμές. Η Αγγλία – εκτός του Λονδίνου – και η Ουαλία ψήφισαν για να βγουν από την ΕΕ. Η πλειοψηφία στη Βόρεια Ιρλανδία ψήφισε την παραμονή, αντανακλώντας τους φόβους μεταξύ των Καθολικών ότι ο έλεγχος στα σύνορα μεταξύ βορρά και νότου πάλι θα επανεισαχθεί. Και η Σκωτία επίσης ψήφισε για την παραμονή στην ΕΕ, και το Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα (SNP) έχει διακηρύξει ότι ένα δεύτερο δημοψήφισμα για ανεξαρτησία είναι στην ατζέντα. Το αστικό εθνικιστικό SNP είναι αφοσιωμένο στη διατήρηση μιας «ανεξάρτητης» Σκωτίας ως μέλος των κύριων δυτικών ιμπεριαλιστικών κλαμπ – της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η συνθηκολόγηση του Κόρμπιν στην ιμπεριαλιστική ΕΕ στέρησε την εναντίωση της εργατικής τάξης προς την ΕΕ στη Σκωτία (και αλλού) από την πολιτική της φωνή.

Με την ψήφο υπέρ του Brexit οι εργατικές μάζες στην Ευρώπη για δεύτερη φορά μέσα σε ένα χρόνο έχουν ψηφίσει την αποκήρυξη της ΕΕ. Η ψήφος κατά της λιτότητας της ΕΕ τον περασμένο Ιούλιο στην Ελλάδα, προδόθηκε ολοκληρωτικά από την αστική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ η οποία γονατιστή υποτάχθηκε στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Το φλέγον ζήτημα που τίθεται είναι τι είδους κόμμα χρειάζεται η εργατική τάξη ώστε να εκπροσωπεί τα συμφέροντά της. Τα θεμελιώδη προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη δεν μπορούν να λυθούν μέσα στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού. Χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση βασισμένη στα εργατικά συμβούλια η οποία θα απαλλοτριώσει την καπιταλιστική τάξη.

Ως τμήμα της Διεθνούς Κομμουνιστικής Ένωσης (Τεταρτοδιεθνιστικής) ως σκοπό έχουμε να χτίσουμε επαναστατικά εργατικά κόμματα, στη Βρετανία και σε ολόκληρο τον κόσμο, εμποτισμένα με την αντίληψη ότι μόνο μέσα από τη μαζική κινητοποίηση της εργατικής τάξης στην πάλη μπορούν οι εργάτες να αγωνιστούν για τα δικά τους συμφέροντα και να δράσουν για την υπεράσπιση όλων των καταπιεσμένων. Σοσιαλιστικές επαναστάσεις κυρίως στις οικονομικά ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας, θα εγκαθιδρύσουν ορθολογικά σχεδιασμένες οικονομίες βασισμένες σε έναν διεθνή καταμερισμό εργασίας. Η ανατροπή των καπιταλιστικών ηγετικών τάξεων και η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων στις Σοσιαλιστικές Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης θα ανοίξει τον δρόμο για μια παγκόσμια σοσιαλιστική κοινωνία.